Stoliczek poezji

OMM

Awaria myśli numer 5

Nie mówiąc nic,
stoję na przystanku myśli nr 5.
Czekam.
Nudząc się, dłubię
butem w trotuarze wspomnień.
Własnych na szczęście,
nie cudzych.
Ze mną czeka kilka osób,
przypadkowo spotkanych,
przypadkowo dodanych,
do mojej rzeczywistości.
I z takim plecakiem
zauważeń cudzych
już będę szła, na piechotę,
przez życie nie tylko swoje.
Bo myśl nr 5, nie przyjedzie.
Awaria.

Mój własny obrażony świat...

Czasami mój własny świat
ma mnie dość i odchodzi.
Zostaję wtedy bardziej sama niż zwykle.
Zatrzymana w biegu
czuję jeszcze wiatr na policzkach,
jeszcze ciepło innych rąk
w swoich dłoniach.
Na ustach krzywy uśmiech,
wcale nie wymuszony.
To raczej pozostałość po zdziwieniu.
I myśl, że bardzo łatwo oszukać przyjaciół
zwykłymi słowami
"Jest dobrze. Wszystko OK".
Oni mają spokojne sumienia,
ja święty spokój...
I wtedy mój własny świat
bardzo się złości,
na takie niewinne kłamstewka.
Pakuje w worek dobre rady,
pomocną dłoń i odchodzi.
Zostawiając mi łzę, na pamiątkę.
I ciszę, do towarzystwa.

Na złość

Kiedy ktoś odchodzi, zostawia mnie samą.
A są tacy, którzy nigdy nie odejdą.
Zostają gdzieś w zakamarku pamięci.
Czasami chwastem, czasami błogim wspomnieniem.
I nie uda mi się zamknąć oczu, zatkać uszu...
To natręctwo, niczym wtórna,
genetyczna pozostałość po przodkach...

Kiedy ktoś odchodzi, zostawia mnie samą.
Bardziej sama już nigdy nie będę.
Gwar słów, dźwięk ciszy zastąpił.
Pusty pokój i otwarte okno.
Czasem ulga, jak przeciąg przeleci przez czoło,
trafi kluczem w odpowiednie drzwi,
zawieje firanką, poprawi poduszkę.

Kiedy ktoś odchodzi, zostawia mnie samą.
Kiedy ja odejdę, nic nie zostawię.
Na złość.

OMM

No tak, nikt już nie czyta, nie chwali itd.
Jak mnie nie ma nikt nie dba o ten stoliczek. Kurzu nie ściera Confused

Hanik · Gość

OMM

Fajnie, źe jesteś. Ja miałam szalony tydzień i jeszcze mam. Mało co na terierkowie piszę ostatnio bo ledwie żyję. W biegu czytam poezje i czasem przeżuwam je też w biegu. Dla mnie nadal są one piękne. I te Twoje i te Kardusine.
Szkoda, źe nie mam talentu do pisania i nie mogę podzielić się swoimi. Mam taki ulubiony wiersz, który znam na pamięć. Napisał go mój proboszcz. Zresztą cały tomik napisał. Przymierza się do drugiego ale chyba ma ten sam problem co Ty Very Happy

. Bardzo fajny człowiek.

A oto wiersz.

TRZYMAJ SIĘ MOCNO

trzymaj się mocno
nogami ziemi a sercem nieba
bo ziemia tańczy a serce tęskini
więc ty się trzymaj
abyś nie wypadł z orbity życia
w przepaść gdzie trzeba
wszelką nadzieję
na zawsze porzucić

I jeszcze jeden

WIDZIEĆ WIĘCEJ

nie myśl
że dzień to tylko dzień
a noc to noc tylko
a droga to tylko droga
a wiatr to wiatr tylko

nie myśl
że śnieg tu tylko po to
by leżeć i milczeć
i bielą swą zaborczą
torturować oczy

śnieg
jest także po to
by ślady czyjeś znaleźć
za którymi tęsknisz
a tęskniąc
na pół żyjesz

a dzień
może znaczyć jeszcze
przestrzeń w której tańczysz
radośnie albo czekasz
aż się wszystko skończy

a noc
może być jeszcze
milczeniem skowronka
albo oddechem wspomnień
i drzew uciekaniem
w niepamięć od światła
a droga
może jeszcze marzenia
dzielić albo łączyć w jedno
a słońce
jeszcze śmiać się albo płakać może
nad duszą co błądzi
jak wiatr niespokojnie

ks.Wiesław Szlachetka

zach

Hanik
wiersz "Widzieć więcej" jest niesamowity- dziękuje za zamieszczenie go tutaj.

Hanik · Gość

Mnie też się podoba.

Muszę odnależć ten tomik poezji bo gdzieś mi się zakopał i coś jeszcze wyszperać.

Very Happy

OMM

I mnie się podoba.
Nawet mam gdzieś w swoich zbiorach podobny, jak znajdę to umieszczę Very Happy

50 aniołów

50 aniołów na drucie siedziało
50 aniołów na cały rok.
50 aniołów cichutko myślało
nad losem tego co drogą szedł.

A szedł powoli, choć stary nie był
długa ta jego droga i pusta.
Czasami mówił do siebie głośno,
czasami śpiewał we łzach,
czasami tylko otwierał usta
które szybciutko zamykał mu wiatr.
Kiedyś ten człowiek biegł nawet,
podskoczył czasami, radosny był.
Teraz podziwia deszcz i wichury
za towarzysza ma drogi pył.

50 aniołów na drucie siedziało
50 aniołów na cały rok.
50 aniołów cichutko patrzyło
jak za człowiekiem zapada zmrok.

Gdzie jesteś?

Gdzie jesteś?
Bo patrzę tutaj i Ciebie nie ma
i tam też dzisiaj Ciebie nie było.
Gdzieś Ciebie również,
od kilku dni nie ma, a wczoraj
byłaś na chwilkę we wspomnieniu
ale nie zagrzałaś miejsca.
Uciekasz?
Czy wiatr Cię goni?
Wisisz między dniem a nocą,
czarując słowami poranek,
a potem rażona słońcem znikasz.
Gdzie jesteś?

wiersze by OMM

OMM

Wariatka

Pod ścianą skulona postać
kiwa się w rytm własnych myśli,
jakby ruch wahadłowy
pomagał udobruchać chwilę.

Do postaci podchodzą ludzie
ciekawie patrzą komentując:
"głowa cię rozboli od tego bujania".
Czują się lepiej gdy,
pocieszą, doradzą, poklepią po ramieniu.

Pod ścianą skulona postać
nadal kiwa się w takt wewnętrznej muzyki.
Ludzie stojący obok
denerwują się, że nie słucha rad.
Ocenili "WARIATKA"
i spokojni, że diagnoza była prosta
odeszli do swych stałych zajęć.

Do postaci pod ścianą
podszedł jeden niepokorny,
wyciągnął rękę i zapytał:
"co ci jest? chcę pomóc"
stał dłużej niż inni, czekał na odpowiedź;
"nie wiem, zostaw mnie w spokoju"
odezwała się postać.
Odszedł i pomyślał cicho "WARIATKA"

Pod ścianą skulona postać
nadal kiwa się w takt wewnętrznej muzyki.
Wtopiła się w krajobraz, niczym drzewo.
Czasami jakiś psiak zamerda ogonem
ale i on szybko biegnie do psich spraw.

Wariatka słyszy czasem cudze myśli...
Nie zatrzymuj się więc, nie warto,
to tylko postać kiwająca się na wietrze.

To tylko...

Ja.

wiersz by OMM

alfiki

gdybym miała tyle istnień
ile kolorów baloników
trzyma na uwięzi ten pan
byłabym rozrzutna
rozrzuciłabym je po niebie
pozwoliłabym im sie wplatać
w wiatr i w chmury
i w ptasie skrzydło

sobie
zostawiłabym jedno
zielone
jak liść
jak źdźbła traw
i jak oczy twoje - z biska

/H.Poświatowska /

Hanik · Gość

OMM

Dzięki

Alfiki Bardzo ładny ten wiersz o balonikach

alfiki

grisznak

limeryki też się liczą?

Znałem raz Browara z Warszawy
Pies strasznie z niego był klawy
Lecz choć bardzo nalegał
Na swym Panu polegał
Nikt mu nie lał browara do strawy

tak, ku pokrzepieniu serc Smile

i drugi na szybkości

Znałem kiedyś terrierów rasę
Co bardzo lubiła kiełbasę
Ale jak się wabiła
Ile piesków liczyła
Tego nie powiem nawet za kasę

alfiki

Grisznak, śmieszne fajne

Ravena

Nie jestem fanatykiem poezji. Ten temat śledzę od początku. Nie piszę komentarzy, bo dech mi zapiera i tracę władzę w palcach. Mogę jeszcze dodać, że bardzo dziękuję. Heart

OMM

Alfiki Poświatowską i Pawlikowską-Jasnorzewską oraz tomik Ks.Twardowskiego zawsze mam przy sobie. Taki talizman:)

grisznak limeryk jest super!

Haniku coś już wiadomo więcej w sprawie wierszydeł?

Dawno mnie tu nie było i nie zanudzałam dawno Twisted Evil

To szybko się naprawiam

Żale ukochane

Nieporadnie podglądam
świata kawałki codzienne.
Przekładam chwilki
z jednej w drugą dłoń.
Ukochane żale
wkładam pod poduszkę,
żeby nie zmarzły,
kiedy ja będę uprawiała
codzienność.
A kiedy zmęczona
znów położę głowę
w znajomym dołku,
przywitają mnie
cieplutkie, ukochane
żale moje.

wiersz by OMM

alfiki