Bardzo proszę o pomoc...mix foksia- juz w domku !

Gość

Nie wiem czy taka wspaniała...

Generalnie źle się stało, że Altea nie napisała tego ogłoszenia u nas na forum, ale bała się wymówek i zarzutów. No nic, stało się, mam tylko nadzieję, że Goldi jest w dobrych rękach i pozostanie tam, gdzie przebywa.

nitencja

Ali nie każdy zasługuje na teriera, a tym bardziej na walijczyka. Z drugiej strony, jakbym była walijką, też bym małe "toto" ugryzła. Nie chciało im się pracować z psem , pewnie weszła nagonka na psa, że psychol i w ogóle, a dziecię "cacane" i już.
Aluzja, na szczęście ma i dzieci i psy ......
Oby psu w nowym domu było DUUŻO lepiej niż w poprzednim.

hana · Gość

nitencja

Hana , nie Aluzja. To był przykład że i dzieci i teriery mogą być całe i zdrowe.

Gość

Nitencjo nie zawsze wszystko jest oczywiste, pomimo, iż wygląda na takie. Mój pierwszy pies był przeciwieństwem Deryśka - wulkan energii do czasu choroby, zbój rzucający się na wszystkie psy i to od razu do gardła. I za nic na świecie nie udało nam się takiego zachowania wyeliminować, pomimo iż chodziliśmy z nim do szkoły i pracowaliśmy w domu. Wielokrotnie słyszałam na ulicy że mam źle wychowanego Burka, że nigdy nie powinnam mieć żadnego psa. Ludzie, którzy wyrażali takie opinie byli święcie przekonani o swojej racji.
Na szczęście nie brałam sobie do serca takiego gadania i po Beruszku zamieszkał u nas Deryś. Wychowywałam go od pierwszych naszych wspólnych chwil bardzo konsekwentnie i pracowałam z nim od początku, starając się wypracować partnerstwo w naszych kontaktach, ale życie z Berym nauczyło mnie wiele. Wyciągnęłam wnioski. Jest wysoce prawdopodobne, że Beruszka źle wychowałam - to był mój pierwszy pies, w dodatku charakterny terier, nie miałam bladego pojęcia o rasie, o jej specyfice. Kupiliśmy po prostu na rynku ślicznego szczeniaczka.
Na Deryla decydowałam się już świadomie, wiedziałam jaka mnie czeka praca i czego mogę się po walijskim diable spodziewać. Jakie są efekty naszej wspólnej pracy (naszej i psa) wiesz dobrze, bo sama widziałaś. A ludzie, którzy wcześniej twierdzili, że pies nie dla mnie, teraz zmienili zdanie.
Ale do czego zmierzam - nie wiem jak i ile pracowali Altea i jej mąż z sunią, na ile obecne kłopoty wynikły z braku partnerstwa na linii człowiek-pies, zaniedbań w socjalizacji czy innych przyczyn. Wiem natomiast, że Goldi była w poprzednim domu bardzo kochana (może właśnie za bardzo) i wiem, że poprzedni właściciele ogromnie za nią tęsknią. Na pewno popełnili gdzieś błąd, ale nauczka dla nich jest bardzo bolesna.

nitencja

Ali - Goldi była kochana do czasu .... Pojawiło się dziecko i ...
Wybacz ale za dużo widzę przypadków gdzie pies jest traktowany jak małe dziecko i wszystko mu wolno, a potem pojawia się maluch i są problemy.
U naszych znajomych był podobny problem - na szczęscie poradzili sbie z tym.

adrianas_dogs

Gość

zach

Myślę, że co by się nie myślało o tej sprawie to krytyka tylko spowoduje, że ludzie w obliczu problemu nie będą szukać pomocy u nas tylko będą działać mniej lub bardziej rozsądnie na własną rękę- stracić na tym mogą tylko i wyłącznie psy.

Nitencjo
jestem bardzo zaskoczona Twoim podejściem, myślałam, że jako osoba, która sama znalazła nowy, dobry domek dla swojej suczki (Rudej) będziesz doskonale rozumiała, że są czasem takie sytuacje kiedy się psa oddaje. Dla mnie przykładowo to cały czas abstrakcja i nie potrafię sobie wyobrazić powodu dla którego musiałabym oddać psa, mimo to staram się zrozumieć ludzi, którzy na taki krok decydują...

Dla mnie najbardziej przykre w całej tej sytuacji jest to, że właśnie altea nie zwróciła się do nas ponownie o pomoc.

zadziorny

Dobrze że sunia ma nowy dom Kciuki

nitencja

Najważniejsze że suka ma nowy dom i oby to był ostatni.

zach

Gość

herba

Poczytajcie co napisaliście powyżej i zrozumiecie dla czego.
Najłatwiej to wydawać sądy..........