Byłam w Chinach !

Sirion

Z muzeum idę sobie do Bundu ulicą Nanjing Lu. Jest to główna ulica miasta, częściowo deptak. Po obu stronach sklepy. Od wielkich domów towarowych do maciupeńkich. W jednym kupuję sobie na pamiatkę pałeczki.

W jednym miejscu gra zespół i znowu widzę ludzi ćwiczących z wielkim zaangażowaniem tańce towarzyskie.

Sklep mięsny

Zatłoczone boczne uliczki

Anisha

ela

ech ta egzotyka ...dziękuje ... Razz

Sirion

DZIEŃ PIĄTY

Dziś mam w planie obejrzenie dwu świątyni w dwu różnych końcach miasta, a potem się zobaczy.

Moją uwagę zwraca na ulicy pani z trzema pieskami - mopsem, pekińczykiem (schował się) i niedużym kundelkiem.

Psów nie widziałam dużo, ale były. Wszyskie zadbane. Głównie dychawiczne pekińczyki lub prawie pekińczyki. Mieszańce w typie szpicowatym. Jednego china i kilka pięknych collie. Także maltańczyka i yorka. Żałuję, że na starym mieście nie ufociłam takiego dziadka śpiącego w swoim malutkim warsztaciku ze szczeniakiem na kolanach, ale musiałabym użyć lampy, a nie chciałam im spokoju zakłócać.

Fascynują mnie te poranne tańce towarzyskie na ulicy.

Śliczny ptaszek na skwerku przy wejściu do metra.

Sirion

Pierwsza świątynia to Longhua Si.
Sama świątynia powstała w roku 687. Obok stoi pagoda. Jeszcze przed powstaniem światyni stała tu pagoda powstała w latach 238-251. Jednak obecna wersja pochodzi z 977. Pagoda ma 40,4 metra wysokości i czasem jest udostępniana publiczności, ale ja takiego szczęścia nie miałam.

Sama światynia jest największa w Szanghaju i obejmuje obszar 20 000 metrów kwadratowych. Składa się na nią pięć kolejnych pawilonów i dziedzińców pomiędzy nimi oraz boczne galerie ze sklepikami, herbaciarnią, jakąś jadłodajnią. Podobno najpiękniej jest tam wiosną, gdy kwitną drzewka morelowe.
Pełno tu wiernych, a odziwo bardzo mało turystów zachodnich.

Pierwszy dziedziniec

Sirion

Za dodatkową opłatą można wejść na szczyt wieży dzwonu mieszczącej się po prawej stronie od wejścia. Tu jest wielki brązowy dzwon. Dzwony w Chinach nie mają serca, a dzwoni się uderzając kawałkiem drewna zawieszonym obok.

Dzwon od środka

Urządzenie do dzwonienia

Zadzwoniłam sobie, a co ....
W identycznym budynku po lewej jest wielki ceremonialny bęben.

Śliczna dla mnie figura Buddy.

Strażnicy

Młode wróbelki na dzwonku

Sirion

Kolejny dziedziniec z tymi wielkimi naczyniami z brązu.

Wnętrza poszczególnych pawilonów.

Tu nie wiem czemu wszystkie rzeźby oprócz centralnej były osłonięte czerwonymi draperiami. Dlaczego ???? Było jakieś wyjaśnienie, ale po chińsku tylko.

Sirion

Taki sobie widoczek

To ja.

Kotka rezydentka

Idę do wyjścia i widzę przejście gdzieś w bok. Napisy głoszą, że tam jest stowarzyszenie poetów i malarzy amatorów.

Sirion

Za bramką pojawia się miniaturowy ogród z malutkim zbiornikiem wodnym. W pawiloniku stoi kamień erekcyjny światyni.

Po uważnym przyjrzeniu się widzę, że staw zamieszkuje mnóstwo żółwi. Oto dwa - duży i mały.

W małym budyneczku jest muzeum z bardzo interesującymi zabytkami. Niewiele, ale jakie !

Brama wejściowa do świątyni.

Na zewnątrz jest coś w rodzaju murowanego bazaru z buddyjskimi dewocjonaliami.

Sirion

I jeszcze detale ze ścian pawilonów. Pięknie rzeźbione ażurowe medaliony.

Palenie kadzideł

Mnisi

Sirion

Obok świątyni Longhua jest ogromny park, a właściwie jest to cmentarz męczenników rewolucyjnych. W latach dwudziestych i trzydziestych wojska Czang Kaj-Szeka roztrzelały na tych terenach kilkuset komunistów.

Przy wejściu piękny przykład chińskiej sztuki ogrodowej.

Za bramą przedziwna sosna. Korę ma prawie jak platan, obłażącą płatami, aż zostaje niemal biały pień.

Pomnik i pawilon pamięci, w którym jest muzeum (darowałam sobie).

Trochę rzetelnego chińskiego socrealizmu.

Sirion

Park jest sympatyczny, można trochę odpocząć w tym upale.

Jeszcze raz magnolia wielkokwiatowa.

Ptaszek

Tak zwany las ciszy. Jest to bambusowy gaj, w którym rozmieszczono skałki z fragmentami dzieł poetów rewolucyjnych, wypisane rozmaitymi wzorami chińskiej kaligrafii.

Sirion

Wsiadam ponownie w metro i jadę na drugi koniec miasta do Świątyni Jadeitowego Buddy.
Po wyjściu z metra idę sobie przez jakąś dzielnicę mieszkaniową.
Sklep z owocami.

Świątyni jakoś nie widać, ale ale..... No chyba jest !

Wejście jest w małej uliczce, pełno autobusów z wycieczkami zachodnich turystów, żebracy, kaleki, sklepiki z dewocjonaliami.

Znowu to wielkie naczynie z brązu na dziedzińcu.

Ta świątynia jest bardzo młoda. Powstała w 1882 roku, aby chronić dwa posągi Buddy z jadeitu sprowadzone z Birmy. Została zniszczona w czasie pierwszej chińskiej rewolucji i w 1928 roku została odbudowana.

Sirion

Wnętrza pawilonów

W środkowym trwają przygotowania do nabożeństwa. Gromadzą się mnisi, a starsze panie dla każdego szykują w kubkach zieloną herbatę.

Świątynne zakamarki.

Sirion

Jeden z pawilonów

Dekoracja ścian

Zwiedzanie wieży z Jadeitowymi Buddami jest możliwe tylko za dodatkową dopłatą. Przy okazji można zobaczyć piekne rzeźby w drewnie.

Najpierw można obejrzec odpoczywajacego Buddę. Posag wykonany jest z porcelany, ma 4 metry długości i został sprowadzony przez dziesiatego opata klasztoru w 1989 roku z Singapuru.